'Iphigenia', "een roos van bloed tussen bloedige handen"

Sinds Aeschylus het offer van Iphigenia vermeldde in de Oresteia en Euripides haar verhaal vertelde in twee toneelstukken, Iphigenia in Aulis en Iphigenia in Tauris, is dit mythologische personage op vele manieren op het toneel gebracht en door relevante auteurs als Racine, Goethe, Heiner Müller, Gluck en Cherubini - deze twee brachten het tot opera. Het is ongetwijfeld een van de meest bewerkte mythen en met de meest uiteenlopende visies en lezingen. Nu komt het naar Madrid - het zal zijn in het Bellas Artes Theater van 11 tot 15 juni - de versie die in première ging op het laatste festival van Mérida, en die de handtekening draagt ​​van Silvia Zarco . De regie is in handen van Eva Romero en de cast bestaat uit Maria Garralon, Juanjo Artero, Beli Cienfuegos, Laura Moreira, Nuria Cuadrado, Alberto Barahona, Nestor Rubio, Ruben Lanchazo en Maite Vallecillo.

Het verhaal vertelt over het offer van de Griekse prinses Iphigenia door haar vader Agamemnon om de goden te sussen en de Griekse vloot naar Troje te laten uitvaren. Silvia Zarco's versie begint wanneer Iphigenia's offer op het punt staat te beginnen. "Tot onze verbazing," zegt de auteur, "zal het stuk eindigen zoals het begon, met het offer van een andere jonge vrouw, de Trojaanse Polyxena . De moeders van de vermoorde vrouwen, Clytaimnestra en Hecuba , koninginnen van zowel overwinnaars als overwonnenen, zullen gedwongen worden te verdwijnen en te zwijgen. Maar dat zullen ze niet doen." De rol van vrouwen is van cruciaal belang. "'Iphigenia'," vervolgt ze, "is een werk verweven met drie Griekse tragedies die vertellen over het begin, het einde en de terugkeer van de Trojaanse Oorlog. We reizen ernaartoe omdat ze een cruciale gebeurtenis documenteren die de rol van vrouwen in de westerse beschaving zal bepalen: de tragische vergissing als gewelddadige soort die op een dag het gebruik van geweld omarmde om lichamen en land toe te eigenen. De leiders van de Trojaanse Oorlog offerden hun dochters op en marginaliseerden hun moeders.

Opoffering, plicht, loyaliteit en familie zijn enkele van de thema's die in het stuk aan bod komen. Eva Romero , de regisseur, richt zich op vrouwen. "Iphigenia's dood is de eerste gewelddadige dood van een vrouw in de westerse literatuur. Agamemnon, haar vader en hoofd van het Griekse leger, veroordeelt en plant als een vlag de wortel van geweld tegen meisjes en vrouwen aan het begin van onze beschaving. Met 'Iphigenia' volgen we een kaart vanaf kilometer nul van geweld tegen vrouwen. Dit is het verhaal van de vergetenen en hun veroordeelde moeders. Het is een roos van bloed tussen bloedige handen."